Muzeum Fałata w Bystrej
Historia Fałatówki
Fałatówka mieści się w willi z ogrodem, w którym blisko dwadzieścia lat żył i tworzył Julian Fałat. Artysta nabył ten dom w 1909 r., a dwa lata później wzniósł modrzewiową pracownię (spłonęła w 1935 r.). Po śmierci malarza właścicielami działki i domu zostały dzieci artysty: córka Helena Niemczewska i syn Kazimierz Fałat.
W 1947 r. nieruchomość została przejęta przez Skarb Państwa jako mienie poniemieckie. Znajdowały się tu: Dom Pracy Twórczej oraz gromadzkie mieszkania. Idea powołania w tym miejscu biograficzno-artystycznego muzeum wybitnego akwarelisty zakiełkowała już w maju 1945 roku, jednak zbieg różnych okoliczności pozwolił na realizację tego zamierzenia dopiero w sierpniu 1973 r.
Fałatówka aktualnie
Ekspozycja stała Muzeum Fałata nie zachowuje pierwotnego wyglądu willi, chociaż wykorzystuje oryginalny układ wnętrz, kolorystykę ścian i elementy wyposażenia, a przede wszystkim obrazy artysty, dokumenty, dyplomy.
Ekspozycja zawiera kilkadziesiąt obrazów Fałata.
Julian Fałat biografia artysty
Historia Juliana Fałata, wybitnego polskiego akwarelisty, jest niezwykle interesująca. Malarz, pochodzący z ubogiej rodziny, zajął się tak trudną techniką malarską jak malowanie akwarelą głównie z powodów finansowych – mimo że bardzo wymagająca i niepozwalająca na popełnienie błędu, jest ona po prostu najtańsza. I to właśnie dzięki niej – i swoim niebywałym zdolnościom – Fałat osiągnął międzynarodowy sukces.
Wykształcenie artystyczne zdobył o własnych siłach, bez pomocy rodziny i stypendiów. Zapisany do szkół między innymi we Lwowie, kilkakrotnie z nich rezygnował. Gimnazjum ukończył w Przemyślu, a w 1869 r. zapisał się do Szkoły Sztuk Pięknych w Krakowie.
Pracował później w pracowni architekta Feliksa Gąsiorowskiego w Odessie. Następnie wyjechał na dalsze studia do Zurychu i Monachium, a potem do Rzymu.
W latach 1882-1886 związany był ze środowiskiem artystów warszawskich. Aby móc się utrzymać, wykonywał sceny rodzajowe np. Obrazki z życia podwórzowego Warszawy.
W 1884 r. wyjechał na rok do Hiszpanii, a potem w podróż dookoła świata. Podróż tę udokumentował, wykonując akwarele, z których do dziś przetrwało zaledwie kilka. Po powrocie do Polski w 1887 r. w malarstwie Fałata pojawiły się sceny myśliwskie. Do bardziej znanych należą „Oszczepnicy” z 1890 r. i „Powrót z polowania na niedźwiedzia” z 1892 r. Malował zwierzęta – jelenie, sarny, a od 1891 r. także łosie. Jest autorem zimowego pejzażu w panoramie „Berezyna”, który w 1907 r. Kossakowie pocięli na części.
W latach 1886-1895 pracował na dworze cesarza Wilhelma II w Berlinie. Zdobywał medale na wystawach w Berlinie, Monachium i w Wiedniu. W kwietniu 1895 został dyrektorem krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych, w której przeprowadził reformę, wprowadzając nowych profesorów. Powołana została katedra pejzażu, którą objął Jan Stanisławski. Był jednym z założycieli Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”.
W 1900 r. Julian Fałat ożenił się z Włoszką Marią Luizą Comello Stuckenfeld, z którą doczekał się trojga dzieci.
W jego malarstwie pojawił się zimowy pejzaż, z których najwcześniejszy namalował artysta w 1902 r., najpóźniejszy nosi datę 1913 r. Fałat malował także motywy krakowskie – widoki na mury miejskie, malowane z okien pracowni w różnych porach dnia (np. „Autoportret na tle panoramy Krakowa z pracowni” z 1903 r.). Wyjeżdżał często do Zakopanego, a w jego twórczości pojawiały się pejzaże górskie („Dolina Kościeliska” z 1894 r., „Pod Nosalem” z 1909 r.).
W 1902 r. zbudował willę z pracownią w Bystrej, a w 1910 r., po rezygnacji ze stanowiska rektora ASP, zamieszkał tu na stałe (obecnie: Fałatówka).
Został pochowany na cmentarzu w Bystrej.
Lokalizacja Muzeum Fałata w Bystrej
Fałatówka zlokalizowana jest na przy ul. Fałata 34, 43-360 Bystra.
Do niniejszej atrakcji można dotrzeć:
- pieszo,
- samochodem,
- rowerem elektrycznym z naszej wypożyczalni rowerów.